پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

آنچه در چرخه سیاست عمومی ایران در غیبت به سر می‌برد کم‌توجهی به علم و دستاورد‌های بشری است، به نحوی که تکنولوژی که دستاورد علم است به حاشیه کشیده شده است. بسیاری از اولویت‌های سیاست‌گذاری نهاد‌های اداری و سیاسی در ایران به علت ضعف تکنولوژی به نظرگاه‌های شخصی و اراده‌های شهروندآزار بدل شده است. در اکثر موضوعات عمومی فهم مسئله در غیبت تکنولوژی شکل گرفته است. در غیبت تکنولوژی ، مسئله ساده و راهکار به صورت بسیار بدیهی به دور از تجربیات بشری جامعه را دچار اضطراب و آشفتگی و ملک را به سمت نابسامانی سوق می‌دهد.

به‌طور کلی انسان‌ها و به‌طور خاص بچه‌های خردسال نیاز به شور و شادی دارند. آنها شاید به اقتضای سن و سال‌شان در جایگاه مناسب برای تشخیص صواب از ناصواب نباشند و طبیعتاً وظیفه مدیران جامعه است که شادی‌های سالم را در دسترس این گروه قرار بدهند. حالا سوال اینجاست که در این زمینه چه کاری در مدارس ایران صورت گرفته؟آیا بهتر نیست به جای تقلا برای برکناری مدیری که عده‌ای دانش‌آموز در مدرسه‌اش جست‌وخیز کرده‌اند، از مسؤولان تمام مدارس برای اجرای طرح‌های سالم و خلاقانه با هدف افزایش نشاط بچه‌ها دعوت شود؟